Collega met drempelvrees

Werkplekbegeleiding, Windows, Outlook en Word. Ik loop met meerdere opleiders in herkenbare, kleurige polo’s. Dit keer in een ziekenhuis.
Vrolijke, vriendelijke werknemers, ze zijn druk, maar hebben er zin in. Niet allemaal, er zijn er toch weer een aantal met hun “hakken in het zand”.
Als je in gesprek gaat begrijp je al snel dat het niet gaat om hakken in het zand, maar minstens tot hun knieën in het zand, drijfzand. Zo voelt het.

Al die jongere collega’s, die doen het wel even. Maar zij heeft al zoveel veranderingen gezien en nu weer. Gaat dit wel lukken.
Zij heeft haar eigen manieren gevonden om bij te blijven. Oké, dat zijn soms omwegen, maar zij komt er altijd wel uit.
Nu moet ze nog meer digitaal samenwerken, pff, ze wil het gewoon doen op haar manier.

En nu is ze ook nog een paar dagen vrij, hoe kan ze het dan nog bijbenen als ze pas over een week de uitleg krijg.
Gelukkig zijn er altijd wel collega’s die meedenken. Ik werd aangesproken door een aantal collega’s.
Zij vertelden over de collega, die nu nog vrij was, de collega die nu al pijn in haar buik had, die opzag tegen alles wat er op haar af ging komen.
Ze hadden haar beloofd om mij aan te spreken. Omdat ze zagen dat ik zoveel geduld had.
Ze kozen mij uit om hun collega op te vangen en mee te nemen in de verandering.

De maandag erop was ze er en kwam meteen naar mij toe. Ik ben zo blij dat jij mij gaat helpen!
Dit was precies wat ze nodig had: rustige uitleg, begrip en geduld. Het komt goed, 1 op 1, stel je vragen. Nee, er zijn geen domme vragen.

Het werd een waardevolle ochtend, voor haar.. en voor mij weer een bak werkplezier. Hier doe ik het voor!
Ook een collega met drempelvrees? Laat maar weten.